#1 Rani Connect met Mahan Eslami (26) van Food of Cultures: Ondernemen voor Jongeren

Over een rode loper loop ik een oase van exotische geuren binnen. De ruimte straalt een moderne en culturele atmosfeer uit. Achter in de keuken staat jong ondernemer Mahan Eslami (26) de laatste catering voor te bereiden voor 200 personen dat zometeen naar het asielzoekers centrum gaat. Zonder enige horeca ervaring staat Mahan 7 dagen in de week haar succesvol bedrijf te runnen. Als dochter van een vluchtelingen familie is ze een dagelijkse inspiratie voor jonge ondernemers. Alhoewel ik Mahan al wat langer ken wou ik vandaag toch alle ins-en-outs te weten komen over hoe ze 3 jaar later haar bedrijf ervaart. Vandaag vertelt ze over haar leven in Wageningen en ervaringen als jong ondernemer met haar bedrijf Food of Cultures.

FOOD OF CULTURES

Het begon allemaal in 2015. Als je iets op de markt brengt, begint het vaak met een probleem. “Wat we misten in Wageningen is een plek waar je lekker en betaalbaar kunt eten. Een soort tapas idee. Een plek waar je kunt zitten maar ook een snelle hap mee naar huis kunt nemen.” Mahan’s vader, Masood Eslami, is ondernemer van de Chip Shop aan de overkant en had het pand aan de Churchillweg op het oog. “Op 24 April 2015, zijn we met Food of Cultures begonnen. Ik was toen die tijd nog niet klaar met mijn studie business management aan de hogeschool Utrecht dus het was best wel een hectische periode. We zijn met ons drieën begonnen. Mijn vader weet veel over ondernemen en management, mijn moeder kan lekker koken, en ik kon mijn studie ervaringen in praktijk brengen.”

Food of Cultures maakt elke dag vers Perzisch eten dat zich uitbreid tot een internationale keuken. Er is ook veel aandacht voor veganistisch en vegetarisch eten. “Nu zijn we 3 jaar verder en ik ben best wel trots op wat we hier neer hebben gezet. We doen zowel afhaal eten maar een groot deel bestaat ook uit cateren.” Zo heeft ze catering opdrachten voor feesten, de gemeente, kamer van koophandel, en de Rabobank om een paar op te noemen. Wat ik leuk vind om te horen is dat ze ook één keer per maand voor cardiologen in het Ziekenhuis Gelderse Vallei cateren. Ook staat Food of Cultures 4 dagen in de week op het Forum. “We zijn zelfs een keer uitgenodigd om te cateren voor een evenement in Den Haag. Het is soms apart om te zien hoe mensen Food of Cultures weten te vinden”.

MAATSCHAPPELIJK BIJDRAGE

Mahan vind het ook belangrijk dat ze terug geeft aan de maatschappij. Ze heeft ongeveer 15 part-time studenten die voor Food of Cultures werken. “Via een stage en een re-integratie project bieden we mensen die een afstand tot de arbeidsmarkt hebben een kans aan om bij Food of Cultures in dienst te komen”. Ook verzorgen ze sinds twee jaar geleden de catering voor de bewoners van het asielzoekers centrum Leemkuil.

TIPS VOOR ANDERE JONGE ONDERNEMERS

Ondernemen is steeds populairder. Iets oprichten is één ding, maar om het te laten groeien tot een succesvol bedrijf is een ander verhaal. Ook Mahan loopt tegen dingen aan als ondernemer van een horeca bedrijf. Daarom vraag ik aan Mahan of ze tips heeft voor andere jonge ondernemers.

“Ik ben altijd wel iemand geweest die van praktijk houd. Ik heb veel tijd geïnvesteerd in stages wat me uiteindelijk heeft gekenmerkt. In middels heb ik het meeste management nu in mijn handen, maar in het begin was het wel handig dat mijn vader mij hierin ondersteunde”.

“Wat ik in het begin vooral lastig vond en nog steeds is om keuzes te maken. Gaan we focussen op cateren of afhaal.” Ze verteld dat het belangrijk is een visie te hebben om succes te behalen. “Want als iets niet lukt, moet je toch iets anders gaan bedenken. Dat vind ik lastig, je moet op alles voorbereid zijn wat veel energie vraagt”. De balans vinden tussen je bedrijf en je privé leven is daarom heel erg belangrijk.

Mahan merkt ook dat ze tijd voor haar zelf moet nemen, maar de vraag die haar tot vandaag nog niet duidelijk is, is “Hoeveel laat je los? Als leidinggevende is het belangrijk om aanwezig te zijn op de werkvloer en personeel goed aan te sturen. Het is leuk, maar wel een uitdaging. Omdat niet iedereen het zelfde is heeft iedere medewerker behoefte aan een andere stijl van leidinggeven. Ga ik juist sturen of hoef ik alleen ondersteunend te zijn? Kan ik al delegeren of moet ik een meer coachende rol aannemen?”

Mahan heeft hierdoor een proactieve houding aangenomen als leiding gevende. Ze zegt ook dat notulen maken noodzakelijk is tijdens personeel vergaderingen zodat je elkaar kan aanspreken op verantwoordelijkheden. Mahan vind het ook belangrijk dat haar personeel niet alleen met haar als leidinggevende communiceert, maar het personeel onder elkaar ook. Ter ondersteuning heeft ze hier whatsapp groepen voor gecreëerd.

Wat Mahan als laatste mee wil geven is dat je veelzijdig moet zijn. “Bij het opstarten van een horeca onderneming ben je zowel achter de computer bezig, fysiek en in de winkel. Je moet snel kunnen schakelen en goed zijn in multitasking.” Zo moet Mahan ook nieuw personeel aan nemen en dat proces doorlopen. “Een voordeel van deze baan is flexibiliteit. Het nadeel is dat je altijd stand-by moet zijn”.

Het is mij duidelijk dat er veel bij komt kijken. Ik vind het heel erg knap en zie aan Mahan dat ondanks de drempels waar ze soms overheen moet waar ze veel van leert, ze haar werk toch met plezier doet. “Ik ben zo trots op mijn team en enthousiaste mensen. Mijn mensen zijn mij familie. Dit geeft mij ook weer motivatie want ook ik heb soms dagen dat je er helemaal doorheen zit”.

VAN IRAN NAAR WAGENINGEN

Over de jaren heen is Wageningen een internationale stad geworden. Veel internationalen blijven in Wageningen na hun studie. Toch is Mahan en Food of Cultures niet door haar studie in Wageningen beland. Mahan is van oorsprong Iraans, maar ze woont al sinds 1994 in Wageningen. “Ik was 2 jaar oud toen we vluchten uit Iran. We hebben in het begin in verschillende AZC’s gewoond. Door mijn ouders doorzetting vermogen zijn we in Wageningen beland. Zij mochten toen die tijd hun voorkeur uiten waar ze naar toe wouden gaan. Mijn vader schreef het volgende op: 1. Wageningen 2. Wageningen 3. Wageningen."

Mahan voelt zich heel erg thuis in Wageningen. “Het internationale karakter spreek me heel erg aan. Vooral voor zo’n klein aantal inwoners. Mensen zijn toleranter en ik ben nog nooit gediscrimineerd. Dat is in andere steden wel anders.” Mahan ervaart Wageningen als een stad waar mensen elkaar ondersteunen als je iets wilt oprichten. “Je kan veel dingen van de grond halen of activiteiten organiseren als je met mensen praat. Er zijn veel vrijwilligers en actieve mensen. Dat zie je alleen in Wageningen”.

De meeste mensen die al een tijdje in Wageningen wonen weten de charmes van de stad wel te vertellen. Daarom vraag ik Mahan ook wat beter kan in Wageningen. “Het belangrijkste vind ik verbinding. Zowel als openbaar vervoer als de verbinding tussen stad en universiteit. Het is toch ongelofelijk dat we zoveel studenten hebben en zo’n slechte verbinding naar Wageningen. Vroeger was er een treinstation! Dit is overigens ook belangrijk voor meerdere doelgroepen waaronder ouderen.” Ook vind Mahan dat de huizenmarkt écht aangepakt moet worden. Zowel voor studenten als starters.

Als je nog niet heel erg bekend bent in Wageningen, raad Mahan aan om een rondje te lopen op de campus of het Belmondo park. Ook moet je het 5 mei festival ervaren om de complete “Wageningen experience” te hebben.

Als laatste vraag ik aan iedereen die ik in deze serie blogs spreek, "Als jou leven in Wageningen een boek was, wat zou de titel dan zijn?" Mahan moet even nadenken en zegt dan, "De stille strijder."

Onze tijd is op, want Mahan moet weer gauw verder. Ik neem nog wat loebia polo rijst en Khorake Morgh mee naar huis. Terwijl ik terug loop ben ik in een geïnspireerd bui. Het is mooi om te zien hoe een jonge dame ongeveer mijn leeftijd het toch allemaal maar doet. Ze is kritisch over haar succes, waardoor ze alert blijft, maar ik kan je vertellen dat Food of Cultures een waardevolle bijdrage aan Wageningen is.

Ik weet in ieder geval wat ik vanavond ga eten. Jij ook?

Ik ben Rani Temmink (25) en ben fractievoorzitter en raadslid van Connect Wageningen. Ik vind het belangrijk dat ik mij zoveel mogelijk in de stad bevind zodat ik deze mooie stad buiten de WUR campus leer kennen. Tijdens deze ontdekkingstocht kom ik bijzondere mensen met verassende verhalen tegen die ik graag met jullie deel. Hoe ontdek jij Wageningen? Laat het mij weten!