Laatst sprak ik een vriend van me die sinds januari een nieuwe baan had. Hij was trots geweest en wij op hem. Want door zijn autisme vond hij het moeilijk een baan te vinden. Hij had wat meer handvaten nodig dan een gemiddeld iemand en een sollicitatie was nog moeilijker omdat zijn gedachtegang soms moeilijk te begrijpen is in de eerste ontmoeting.
In deze baan kreeg hij alle hulp en structuur die hij nodig had. Totdat dit wegviel met corona. Thuiswerken in de chaos met je huisgenoten, geen structuur van het kantoor, videobellen met de jobcoach. Voor hem was allemaal nog een extra gewichtje op zijn weegschaal die hij toch al moeilijk in balans hield. Waar hij nu nog de meeste moeite mee heeft is de afwezigheid van perspectief.
En perspectief is juist wat de overheid, nationaal of lokaal moet gaan bieden. We gaan nu met z’n allen door deze hel heen maar waar eindigt het als we allemaal weer buiten komen. Daar moeten we als overheid op inspelen en op voorbereiden. Alles is anders en we zijn met gemeente bezig om deze ‘Nieuwe Toekomst’ vorm te geven met de middelen die we tevoorschijn kunnen toveren. Kom meedenken, want we hebben allemaal andere handvaten nodig om weer vol moed de nieuwe toekomst tegemoet te gaan.