Letterlijk elke week in januari weer, hoorde ik van iemand die ik kende die door corona alles moest laten liggen. Mensen van mijn leeftijd die te kampen hebben met burn-outs, stress en depressies. Wij, de jongeren, kaarten het aan bij het kabinet en er komen manifesten en brieven tevoorschijn. Maar echt iets veranderen doet het nog niet. En dat terwijl de rekening van corona komt te liggen bij deze generatie, die ook te kampen zal hebben met de lange termijn consequenties van corona op hun eigen ontwikkeling.
We maken ons zorgen over het klimaat, over onze te dure huren en te dure huizen, over onze studentenlening, de pensioenen, de zorg en nu over corona. En daar boks je niet tegenop als de regering de problemen laat afschepen naar een jongerenafdeling die niets te vertellen heeft, of jongeren één inspraakavondje geeft. Wat er moet gebeuren is wat wij 3 jaar geleden gedaan hebben met de gemeenteraadsverkiezingen. De jongeren moeten zelf in het beslissingsorgaan zitten.
Laat er nou net een jongerenpartij voor het eerst meedoen met de Tweede Kamerverkiezingen. Maar staan ze wel heel erg van je af? Check gewoon de stemwijzer, vind je partij en stem op iemand die nog lang geen grijze plukken krijgt.